Ερώτηση: Ο Θεός έχει πρόγνωση των ελεύθερων αποφάσεων των πλασμάτων του; Ή γνωρίζει πολλές φορές και την πιθανή έκβαση των αποφάσεών τους; Ή υπάρχει η αλάνθαστη σιγουριά στην πρόγνωση μιας απόφασης που εξαρτάται από την ελεύθερη βούληση;
Απάντηση: Αγαπημένε και ιερέ μου φίλε, για την απάντηση που απαιτείται στο ερώτημα που μου έθεσες, δεν αρκούν τα τυχόν προσωπικά μας βιώματα, αλλά είναι απαραίτητη η διδασκαλία της Αγίας Γραφής για τον προβληματισμό/ερώτηση που μας απασχολεί, ώστε η απάντησή μας να έχει πνευματικό περιεχόμενο (εφαρμοσμένο στην ανθρώπινη ιστορία) και να μην είναι μόνον μια προσωπική άποψη ή πίστη ή και μια τυφλή αποδοχή, έστω κι αν προέρχεται από ευσέβεια.
Με ρωτάς: ο Θεός έχει πρόγνωση των ελεύθερων αποφάσεων των πλασμάτων του; Ναι και ναι.
Με ρωτάς: Ή γνωρίζει πολλές φορές και την πιθανή έκβαση των ελεύθερων αποφάσεών τους; Ναι και ναι.
Με ρωτάς: Ή υπάρχει η αλάνθαστη σιγουριά στην πρόγνωση μιας απόφασης που εξαρτάται από την ελεύθερη βούληση; Ναι και ναι.
Από την αρχή της Αγίας Γραφής (της Παλαιάς Διαθήκης) παρουσιάζεται ο Θεός να προλέγει πολλά γεγονότα από εκείνα που θα γίνουν στο μέλλον με αλάνθαστη ακρίβεια. Όλα αυτά τα γεγονότα που προλέγει ο Θεός βρίσκονται στην εξουσία των ανθρώπων. Δηλαδή, στο πώς θα χρησιμοποιήσουν την ελεύθερη θέλησή τους. Στην συνέχεια της ιστορίας διαπιστώνουμε την πραγμάτωση όσων ο Θεός είπε.
Μέρος πρώτο
(Γένεσις 2, 14) Τότε είπε ο Θεός στο φίδι., «έχθρα θα βάλω ανάμεσα σ’ εσένα και στη γυναίκα, κι ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της. Εκείνος ( ο Χριστός) θα σου συντρίψει το κεφάλι κι εσύ ( ο διάβολος) θα του πληγώσεις τη φτέρνα». Τέλεια πραγμάτωση αυτού του Λόγου με την διδασκαλία, την ζωή και την ανάσταση του Χριστού.
Ο Θεός προλέγει στον Νώε για τον κατακλυσμό. Ο Νώε ετοιμάζει την κιβωτό και ο τότε λαός πίνει και μεθά και κοροϊδεύει τον άνθρωπο της αρετής. Ο κατακλυσμός έγινε.
Ο Θεός μιλά στον Αβραάμ και συνάπτει μαζί του διαθήκη. Ο Αβραάμ πέθανε σε βαθειά γεράματα. Ο Θεός κρατά αιώνια τους Λόγους του. Πλήθη πιστών ακολουθούν τα βήματα του Αβραάμ.
Ο Θεός μιλά σε πολλούς προφήτες του και όσα λέει, γίνονται γεγονότα ζωής σε αυτούς και στις επόμενες γενιές, παρά το ελεύθερο της θέλησης που ασφαλώς απολάμβαναν.
Ο Θεός αποκαλύπτει στη Ρεβέκκα σχετικά με τα παιδιά που επρόκειτο να γεννήσει: πως ο μεγαλύτερος θα γίνει δούλος στο μικρότερο. Αδιανόητο αυτό για την τότε νοοτροπία. Και όμως, έτσι έγινε. Και αυτά όλα ο Θεός τα είπε, ενώ ακόμα τα μωρά δεν είχαν γεννηθεί, ούτε είχαν κάνει καλό ή κακό, ούτε είχαν κάνει χρήση της ελεύθερης θέλησής τους.
Ο Θεός αποκαλύπτει μέσα από την ιστορία του Ιωσήφ και των αδελφών του την ακρίβεια των μελλοντικών γεγονότων τόσο δυνατά που μόνο δέος αφήνει στο νου του ανθρώπου που μελετά το ερώτημά μας.
Ο Θεός αποκαλύπτει μέσα από την ιστορία του Μωυσή τα θαύματα που ζει ο λάτρης της ψυχής του ανθρώπου που ακολουθεί το Πνεύμα. Όλα όσα ο Θεός λέει στον Μωυσή έτσι γίνονται, παρότι οι άνθρωποι έκαναν ελεύθερη χρήση της θέλησής τους.
Η ιστορία του Ιησού του Ναυή, των Βασιλέων, των προφητών και όλης της βίβλου μας παρουσιάζει τον Θεό να προλέγει με αλάνθαστη ακρίβεια όσα θα γίνουν στους αιώνες, παρά το ελεύθερο των ανθρώπων.
Μάλιστα, πολλές φορές προλέγονται αυτά με σκοπό οι άνθρωποι ακούγοντάς τα να μην τα πράξουν κι έτσι να προστατευτούν. Η ιστορία βεβαιώνει πως έγιναν όπως ο Θεός είπε.
Μέσα σε αυτά τα βιβλικά διδάγματα υπάρχουν πλήθος υπέροχων διδαγμάτων. Ένα από αυτά είναι πως μόνον και μόνον ο Θεός έχει την τέλεια γνώση την φωτίζουσα πάντα νουν.
Καινή διαθήκη
Ο Θεός φανέρωσε πριν αιώνες και οι άνθρωποι τα έκαναν πράξη ελεύθερα και θεληματικά.
Στην ζωή του Χριστού πραγματώνονται όλες οι προφητείες των προφητών.
Ο Χριστός προλέγει στους μαθητές του αυτά που θα γίνουν και γίνονται.
Στο ερώτημά μας απαντά ο απόστολος Ιωάννης (12,16) Ταύτα δε ουκ έγνωσαν οι μαθηταί αυτού το πρώτον, αλλ’ ότε εδοξάσθη ο Ιησούς, τότε εμνήσθησαν ότι ταύτα ην μεν επ’ αυτώ γεγραμμένα, και ταύτα εποίησαν αυτώ.
Μετάφρ. Αυτά δεν τα κατάλαβαν οι μαθητές του από την αρχή. Όταν όμως ο Ιησούς ανυψώθηκε στην θεία δόξα, τότε τα θυμήθηκαν. Ό,τι είχε γράψει για εκείνον η Γραφή, αυτά και του έκαναν.
Γεννάται το ερώτημα: Ποια είναι αυτά που δεν κατάλαβαν οι μαθητές από την αρχή και μετά θυμήθηκαν ότι ήταν γραμμένα στην Γραφή για τα οποία μας βεβαιώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης ότι αυτά του τα έκαναν;
Επίσης άξιο απορίας είναι: ποιοι είναι αυτοί που του τα έκαναν αυτά;
Αυτά είναι…
Αυτά είναι: ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε.
Οι μαθητές του κρύφτηκαν από τον φόβο των Ιουδαίων. Έκαναν αυτό που ήθελαν.
Ο Πέτρος τον αρνήθηκε, με όρκους, δεν γνώριζε, είπε, καθόλου τον άνθρωπο. Ήθελε να σώσει τη ζωή του. Έκανε αυτό που ήθελε.
Ο Ιούδας ήθελε τα χρήματα. Όσο κι αν προσπάθησε ο Ιησούς να τον φέρει στην αγάπη, αυτός ακολούθησε τον δρόμο που επέλεξε. Τον πούλησε παίρνοντας τα συμφωνηθέντα. Έκανε αυτό που ήθελε.
Οι αρχιερείς ήθελαν να πιάσουν τον Ιησού για να τον καταδικάσουν. Δεν τους ενδιέφερε ή αλήθεια, ούτε τα υψηλά νοήματα που ο Ιησούς δίδασκε. Ήταν ενοχλημένοι γιατί τον ακολουθούσε ο κόσμος και τον θαύμαζε για τις διδασκαλίες του και τα έργα του. Έκαναν αυτό που ήθελαν.
Ο αρχιερέας, δικάζει τον Ιησού νύχτα, κατά τραγική παράβαση της δικαστικής του αρμοδιότητας. ( Από αρχαιοτάτων χρόνων στην ανθρώπινη ιστορία απαγορεύονται οι δίκες τη νύχτα). Γράφει η γραφή, εφοβούντο γαρ τον κόσμο. Τον δικάζει νύχτα για να μην έχει υπεράσπιση από τον κόσμο που τον αγαπούσε, που τον ακολουθούσε. Έκανε αυτό που ήθελε.
Οι ψευδομάρτυρες είπαν εναντίον του Χριστού ό,τι τους είχαν πει να πούνε. Αυτό ήθελαν, αυτό έκαναν.
Ο αρχιερέας ορκίζει τον Χριστό, αν είναι ο υιός του Ζώντος Θεού, αλλά δεν δέχεται τον όρκο Του σαν αληθινό, χωρίς όμως να μπορεί να αποδείξει πως είναι ψεύτικος. Βέβαια, ο αρχιερέας έψαχνε μια αφορμή να τον καταδικάσει. Έκανε αυτό που ήθελε.
Ένας φρουρός που ήταν κοντά στον Ιησού, τον σκαμπίλισε γιατί αυτός έκρινε πως ο Ιησούς μίλησε άπρεπα στον αρχιερέα. Όταν όμως ρωτήθηκε από τον Χριστό ποιο το κακό που είπα και με δέρνεις; Αυτός δεν ήξερε να απαντήσει. Κοίτα επίπεδο ανθρώπου που χτυπά χωρίς να ξέρει γιατί. Όμως έκανε αυτό που ήθελε.
Ο Πιλάτος γνώριζε πως από τον φθόνο τους οι Ιουδαίοι παρέδωσαν τον Ιησού σε αυτόν για να τον δικάσει και έτσι να τον βγάλουν από την μέση. Ο Πιλάτος γνώριζε πως οι Ιουδαίοι ήθελαν να τους εξυπηρετήσει τα “θέλω τους”. Ήταν οργισμένοι με τον Χριστό γιατί δεν υπέτασσε την δύναμή Του στην εξουσία τους και στα σχέδιά τους. Έτσι έκαναν αυτό που ήθελαν, τον παρέδωσαν.
Ο δικαστής Πιλάτος διαμαρτύρεται στους Ιουδαίους, μου φέρατε έναν αθώο να τον δικάσω, αλλά δεν βρήκα σε αυτόν, τίποτε άξιο καταδίκης. Κι όμως, δεν αφήνει τον Ιησού ελεύθερο όπως όφειλε να κάνει. Ασφαλώς έχει τον λόγο του και φέρεται έτσι. Ο Πιλάτος γνωρίζει πως κινδυνεύει η θεσούλα του. Γι αυτό και κάνει αυτό που θέλει. Κρατάει έναν αθώο στα χέρια του παράνομα.
Ο Πιλάτος παρακαλεί τον Χριστό, πες κάτι να σωθείς τον προτρέπει, γιατί εγώ έχω εξουσία να σε σταυρώσω, όπως έχω εξουσία να σε αφήσω. Άρα, ο Πιλάτος είχε επίγνωση της δικαστικής του εξουσίας και χωρίς να το αντιληφθεί, ομολογεί την ενοχή του. Αφού σαν δικαστής είχε υποχρέωση να αφήσει ελεύθερο τον αθώο και όχι κατά χάρη, όπως προσπάθησε. Έκανε αυτό που ήθελε.
Ο Χριστός απάντησε στον Πιλάτο: η ενοχή σου μένει γιατί γνωρίζεις την δικαστική σου εξουσία, αλλά δεν τολμάς να την εφαρμόσεις, όπως οφείλεις. Όμως μεγαλύτερη αμαρτία από εσένα έχουν αυτοί που με παρέδωσαν σε εσένα γιατί ξέρουν το άδικό τους και εκείνοι και εσύ κάνετε αυτό που θέλετε χωρίς να σας ενδιαφέρει η αλήθεια.
Ο Πιλάτος γνωρίζει την ενοχή του πολύ καλά, ίσως καλύτερα και από τον χρηστό άνθρωπο όπως τον νομίζει, ξέρει και τι τον εμποδίζει να εφαρμόσει το δίκαιο. Είναι ο φόβος μην χάσει την θεσούλα του δυσαρεστώντας τους Ιουδαίους. Τους Ιουδαίους ο Πιλάτος δεν τους χώνευε καθόλου, έλα όμως που έτριζε η δικαστική του θέση αν τους δυσαρεστούσε. Εν τέλει είσαι βασιλιάς; ρωτά τον Χριστό ο Πιλάτος. Ναι είμαι ο βασιλιάς της αλήθειας και γι αυτό γεννήθηκα” του λέει ο Χριστός. Ο Πιλάτος ξέρει πως για την ανθρώπινη περίσταση που δικάζει, ο Χριστός είναι πράγματι ο βασιλιάς της αλήθειας, όπως άλλωστε ο ίδιος έχει ομολογήσει την αθωότητά του. Τα θρησκευτικά μίση των Ιουδαίων δεν τον ενδιέφεραν καθόλου, ούτε ήταν αρμόδιος να δικάσει τέτοια θέματα, αφού γι αυτά κανόνιζαν οι θρησκευτικές αρχές των ιουδαίων. Δεν υπήρξαν, όπως και ο Χριστός του είπε, στρατεύματα να τον υπερασπιστούν. Δεν μπορείς να κατηγορείς κάποιον πως κάνει πόλεμο επίγειο, χωρίς στρατό. Καταλαβαίνει πως ο Χριστός τού δείχνει τον δρόμο να ξεσκεπάσει τα ψέματα των Ιουδαίων ρωτώντας τους που είναι τα στρατεύματα αυτού που διεκδικεί να γίνει βασιλιάς και που έχει κάνει μάχες είτε κερδίζοντάς τες είτε χάνοντάς τες. Μια τέτοια ερώτηση στους Ιουδαίους θα φανέρωνε πως ο Πιλάτος δεν επιθυμεί να τους κάνει την χάρη. Γι’ αυτό και δεν κάνει αυτή την ερώτηση, ώστε να μην τους δυσαρεστήσει. Ο Πιλάτος κάνει αυτό που θέλει. Ξέρει πως οφείλει να αφήσει το Ιησού ελεύθερο, αλλά δεν το κάνει, κάνοντας αυτό που αυτός θέλει.
Μέσα σε όλα εκείνα που ο Χριστός είπε στον Πιλάτο, μίλησε και για την πνευματική διάσταση της αλήθειας και ισχυρίστηκε πως είναι ο βασιλιάς της πνευματικής αλήθειας. Ο Πιλάτος καταλαβαίνει πως η καρδιά του είναι γυμνή εμπρός στον Χριστό, αφού με όσα ο Χριστός του λέει γυμνώνεται η αληθινή θέληση του δικαστή Πιλάτου. Και τι είναι αλήθεια, απαντά ο Πιλάτος. Μέσα σε αυτό που λέει βρίσκονται πλήθος σκέψεων. Ο καθένας έχει μέσα του την δική του αλήθεια. Άλλη η αλήθεια του πιστού, άλλη η αλήθεια του άπιστου. Άλλη η αλήθεια του κλέφτη, άλλη η αλήθεια του τίμιου. Άλλη η αλήθεια του φτωχού, άλλη η αλήθεια του πλούσιου. Άλλη η αλήθεια του μωρού, άλλη του νέου, άλλη του υπέργηρου. Άλλη η αλήθεια του ανόητου, άλλη η αλήθεια του σοφού. Ο Πιλάτος αυτά εννοεί λέγοντας “τι είναι η αλήθεια;”. Είναι σαν να λέει: δεν βαριέσαι, ποιος βρήκε και ποιος κατανόησε την αληθινή αλήθεια, αφού όλοι έχουμε την δική μας αλήθεια. Εκείνη την στιγμή η αλήθεια του Πιλάτου ήταν να κρατήσει την δικαστική του θέση, να ευχαριστήσει τους Ιουδαίους -έστω κι αν δεν τους χώνευε- παρότι γνώριζε το άδικό τους. Γι’ αυτό, όταν οι Ιουδαίοι τον απειλούν πως δεν είναι φίλος του Καίσαρα, αμέσως τους παραδίδει τον Χριστό για σταύρωση. Σώζοντας την θεσούλα του. Αυτή ήταν η δική του θέληση, αυτή ήταν η δική του αλήθεια και να πάει να πνιγεί η αλήθεια του καθενός, έστω κι αν λέει πως είναι ο βασιλιάς της πνευματική αλήθειας. Να πάει να πνιγεί η δικαστική εντιμότητα που τον έφερε σε τόσο δύσκολη θέση. Έκανε αυτό που ήθελε.
Η γυναίκα του Πιλάτου γνωρίζοντας τον φόβο του και πως το πρώτο που τον ενδιέφερε ήταν ο εαυτούλης του, του στέλνει μήνυμα λέγοντάς του: πρόσεχε τι θα κάνεις με εκείνον τον αθώο, πολλά πέρασα στον ύπνο μου γι’ αυτόν. Ο Πιλάτος, άτολμος να εφαρμόσει δικαιοσύνη, έλαβε ελεύθερα την απόφασή του. Άσε την γυναίκα να λέει ότι θέλει, σκέφτηκε στον εαυτό του. Πάρτε τον, τους είπε και σταυρώστε τον. Έκανε αυτό που ήθελε.
Ο Ηρώδης όταν έλαβε τον Ιησού από τον Πιλάτο, χάρηκε πολύ γιατί ήθελε να δει τον Ιησού, μάλιστα ήλπιζε να δει και κανένα θαύμα. Ο Χριστός όμως δεν του απάντησε σε τίποτε. Ο Ηρώδης δεν καταδίκασε τον Χριστό σαν αθώο που τον βρήκε, αλλά τον εξευτέλισε και τον έντυσε με βασιλική μεγαλοπρεπή στολή. Σε έναν αθώο απαγορεύεται να επιβάλεις τιμωρίες. Ο Ηρώδης έκανε όσα ήθελε. Μετά έστειλε τον Ιησού πίσω στον Πιλάτο. Δεν ήθελε να πάρει την ευθύνη της καταδίκης ενός αθώου. Έκανε όσα ήθελε.
Οι αρχιερείς έπεισαν τον κόσμο να φωνάζει στον Πιλάτο χάρισέ μας τον Βαραββά και σταύρωσον Αυτόν. Έκαναν αυτό που ήθελαν.
Ο κόσμος φώναζε ότι του είχαν πει και απαιτούσε, χάρισέ μας το Βαραββά, το Βαραββά και για τον Ιησού έλεγαν, σταύρωσον αυτόν. Έκαναν αυτό που ήθελαν.
Οι στρατιώτες τον μαστίγωσαν, του έβαλαν αγκάθινο στεφάνι, τον χτύπαγαν στο κεφάλι με το καλάμι, τον ράπιζαν και του ζητούσαν εμπαικτικά να προφητεύσει, να βρει ποιος τον χτύπησε. Έκαναν πολύ περισσότερα βασανιστήρια από αυτά που τους υποχρέωνε η θέση τους. Έκαναν αυτά που ήθελαν.
Οι δυο κακούργοι που ήταν και αυτοί σταυρωμένοι δίπλα από τον σταυρό του χριστού, τον βλασφημούσαν και οι δύο. Μάλιστα ο ένας, ξεπερνώντας κάθε όριο, του πρότεινε να πράξει το κακό λέγοντάς του : Εάν εσύ είσαι ο Μεσσίας, σώσε τον εαυτό σου και εμάς. Δηλαδή του προτείνει, εάν έχεις Θεού δύναμη σκότωσέ τους όλους, κάψε τους, αφάνισέ τους και σώσε και εμάς. Του δείχνει τον δρόμο να χρησιμοποιήσει την θεία δύναμη με εκδικητική ενέργεια, να σκοτώσει ανθρώπους που ήταν αθώοι. Αυτοί, οι στρατιώτες εκτελούσαν εντολές. Και να θέσει την Θεία ενέργεια στην υπηρεσία του κακού, σώζοντάς τους. Σώζοντας κακούργους, οντότητες νεκρές, που καμιά αλλαγή προς το καλό δεν αισθάνονταν, ακόμα και μπροστά στην στιγμή του θανάτου τους.
Ο ένας κακούργος συνήλθε μέσα σε μια στιγμή, που για αυτόν η στιγμή αυτή, έφερνε δώρο της την χαρά της αιώνιας ζωής. Συνήλθε όταν άκουσε τον Χριστό να λέει: Πατέρα άφησε αυτούς, δεν ξέρουν τι κάνουν. Τότε η ύπαρξη του ανθρώπου αυτού μέσα στην κακότητά της, συγκλονίστηκε, βλέποντας, κατανοώντας την δόξα και το μεγαλείο της ψυχής του Χριστού. Επιτιμά τον άλλον κακούργο, που στο πρόσωπό του τώρα είναι ο πρώην εαυτός του και στρέφεται στον Χριστό φωνάζοντας το περίφημο: θυμήσου με Κύριε στην βασιλεία Σου. Δηλαδή, θυμήσου με στην αγάπη σου, στο Πνεύμα σου, στην θεϊκή καλοσύνη σου, στο Ουράνιο μεγαλείο που αντίκρισαν τα μάτια μου. Αυτή η φωνή-προσευχή του ληστή προς τον Χριστό πάνω από τον σταυρό, από εκείνη τη στιγμή, γίνεται η παγκόσμια κραυγή προσευχής κάθε μετανοημένης λογικής, κάθε μετανοημένης ύπαρξης, κάθε τραυματισμένου πλάσματος που συναισθάνθηκε πως μόλυνε την θεϊκή του σφραγίδα και πέθανε μέσα στην μικρότητα της κακίας, της μισανθρωπιάς, του τραγικού ατομισμού. Αυτή η φωνή-προσευχή του ληστή προς τον Χριστό, πάνω από τον σταυρό, έχει τόση δύναμη, τόσο κύρος, που από εκείνη τη στιγμή, γίνεται η παγκόσμια κραυγή προσευχής κάθε μετανοημένου πλάσματος και είναι η δόξα της ψυχής που λυτρωμένη μέσα από αυτούς τους λόγους, στρέφεται προς τον Θεό και ατενίζει ξανά την δόξα της αληθινής αγάπης. Οι κακούργοι ελεύθερα πήρα την θέση τους απέναντι στη Ζωή. Έκαναν αυτό που ήθελαν.
Οι στρατιώτες συμφώνησαν και μοιράστηκαν τα ρούχα Του τραβώντας κλήρο. Έκαναν αυτό που ήθελαν.
Οι περαστικοί κουνούσαν ειρωνικά το κεφάλι τους και έβριζαν λέγοντας: Εσύ που θα γκρέμιζες τον ναό και θα τον ξανάχτιζες, σώσε τον εαυτό σου. Έλεγαν και έκαναν αυτό που ήθελαν.
Οι άρχοντες του λαού βλέποντάς τον κρεμασμένο στο σταυρό τον κορόιδευαν και έλεγαν: Άλλους έσωσε, ας σώσει τώρα τον εαυτό του, αν αυτός είναι ο Μεσσίας, ο εκλεκτός του Θεού. Έλεγαν και έκαναν αυτό που ήθελαν.
Οι αρχιερείς μαζί με τους γραμματείς, τους πρεσβυτέρους και τους Φαρισαίους τον περιπαίζανε κι έλεγαν: Άλλους έσωσε· τον εαυτό του δεν μπορεί να σώσει. Αν είναι ο βασιλιάς του Ισραήλ, ας κατεβεί από το σταυρό και θα πιστέψουμε σε αυτόν. Έλεγαν και έκαναν αυτό που ήθελαν.
Κατά εντολή Πιλάτου γράφτηκε επιγραφή η οποία κρεμάστηκε πάνω στο σταυρό του Ιησού σε τρεις γλώσσες και έγραφε: Αυτός είναι ο Βασιλιάς των Ιουδαίων. Γράφτηκε αυτό που ο Πιλάτος ήθελε.
Ο εκατόνταρχος(Ρωμαίος αξιωματικός) βλέποντας τον τρόπο που ο Χριστός παρέδωσε το πνεύμα του στον Πατέρα, αναφώνησε δοξάζοντας τον Θεό: Πραγματικά αυτός ο άνθρωπος ήταν αθώος. Φώναξε αυτό που ήθελε.
Ο στρατιώτης τρύπησε την πλευρά του νεκρού Ιησού με την λόγχη, παρότι είχε άλλη εντολή. Έκρινε να κάνει αυτό και έκανε αυτό που ήθελε.
Ο Ιούδας επιστρέφει στο Ναό τα χρήματα που έλαβε για την προδοσία και μετά πήγε και κρεμάστηκε. Μόνος του έκρινε κι έκανε αυτό που ήθελε. Αυτό το κρέμασμα είναι το μεγαλύτερο έγκλημα του Ιούδα (από την προδοσία, από τις κλοπές του ταμείου των φτωχών, από την τραγικότητα του χαρακτήρα του ο οποίος έμενε θεληματικά ασμίλευτος και ασυγκίνητος εμπρός στο μεγαλείο του Διδασκάλου) και αντί να μετανοήσει και να ζητήσει από τον Χριστό την συγχώρεση της αμαρτίας του, έκανε την μετάνοιά του όργανο φονικό, αντί να κάνει την μετάνοιά του όργανο ζωής, τιμώντας έτσι την διδασκαλία του Χριστού που τόσα χρόνια είχε απολαύσει από κοντά. Μόνος του έκρινε κι έκανε αυτό που ήθελε.
Οι ιερείς που έλαβαν τα χρήματα από τον Ιούδα τού είπαν: Δεν μας νοιάζει καθόλου για τις δικές σου αμαρτίες, εσύ είσαι ένοχος, το κρίμα πάνω σου. Ω! τι τραγική σκληρότητα κρύβουν συχνά τα ανθρώπινα πλάσματα. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν ιερείς που προσεύχονταν για την ψυχή και την καλλιέργεια των συνανθρώπων τους; Αυτοί οι άνθρωποι ήταν ιερείς που όφειλαν μέσα από την καθαρότητά τους, μέσα από την αγάπη τους για τον συνάνθρωπο, να εισέρχονται στο ιερό μέρος της παγκόσμιας ψυχής και να δέονται υπέρ όλων των όντων. Πως όμως να εισέλθουν οι άνθρωποι αυτοί στο ιερό μέρος της παγκόσμιας ψυχής, αφού με όσα λένε στον τραυματισμένο Ιούδα αποκαλύπτουν την κακή ποιότητα της οντολογικής τους ύπαρξης.(μιλώ για αυτό στο βιβλίο Αέναον φυσικός στο φως, τρίτο επίπεδο προσευχής). Οι ιερείς αυτοί, μετά, πήραν τα χρήματα της προδοσίας και είπαν: δεν πρέπει αυτά τα χρήματα να τα βάλουμε στον Ναό γιατί στάζουν αίμα αθώου. Ω! η τραγικότητα στο μεγαλείο της. Οι ίδιοι είχαν βγάλει τα χρήματα από τον Ναό και με αυτά τάισαν την απληστία του Ιούδα και εξαγόρασαν την προδοσία του. Αυτό δεν βεβήλωσε τον ναό τους. Η σκληρότητα με την οποία απαντήσανε στον Ιούδα, η οποία μαρτυρά την άρρωστη καρδιά τους, ούτε αυτή βεβήλωνε τον ναό τους. Τέλος, αποφάσισαν να αγοράσουν ένα χωράφι για την ταφή των ξένων που πέθαιναν στην πόλη τους. Απάντησαν και αποφάσισαν αυτό που ήθελαν.
Πιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα των όσων είπαμε; Ο καθένας έκανε ελεύθερα αυτό που ήθελε. Όλα αυτά, είναι εκείνα που οι μαθητές του Ιησού δεν τα είχαν καταλάβει από την αρχή, για τα οποία μας βεβαιώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, πως ο καθένας, ενεργώντας ελεύθερα, έκανε στον Ιησού. Αυτά όμως, που ελεύθερα οι άνθρωποι έπραξαν στον Ιησού, αιώνες πριν, η Αγία γραφή τα είχε προφητεύσει, πως αυτά και άλλα πολλά που εδώ δεν τα αναφέρουμε, θα έκαναν οι άνθρωποι στον Σωτήρα τους. Και το μεγάλο θαύμα είναι, πως από τους ανθρώπους που έκαναν στον Ιησού όλα αυτά, οι περισσότεροι ήταν γνώστες των λόγων της Αγίας Γραφής και χωρίς εκείνη την στιγμή να το συνειδητοποιούν, πράττοντας ο καθένας ό,τι ήθελε, πήραν πλήρη πραγμάτωση στην ζωή του Ιησού όλες οι προφητείες που αναφέρονταν στον αναμενόμενο Μεσσία.
Ιερέ μου φίλε θεωρώ πως όσα είπαμε αρκούν και απαντούν στο ερώτημά σου. Μόνον ο Θεός γνωρίζει με αλάνθαστη ακρίβεια όσα πρόκειται να γίνουν, ήδη σαν να έχουν γίνει.
Μέρος δεύτερο.
Μόνον ο Θεός ξέρει τα απόκρυφα κάθε καρδιάς. Μόνον ο Θεός ξέρει όλου τους λεπτούς λόγους των υπάρξεων όλων των όντων, ορατών και αοράτων. Μόνον ο Θεός βλέπει τις πύρινες φλόγες των ψυχών πέρα από εκεί που σταματά η όραση όλων των όντων, όλων των διαστάσεων, όλων των δυνάμεων, η πνοή του σύμπαντος κόσμου, σε παρόν, παρελθόν και μέλλον. Μόνον ο Θεός, ο Λόγος εκείνος που δημιούργησε τους οκτώ κύκλους ζωής(τις οκτώ μέρες) έχει την αιώνια ζωή και το όνομα αυτού Αρχή κάθε αρχής. Αυτός είναι ο Χριστός που πάνω από τον σταυρό φώναξε και φωνάζει: ελάτε κοντά μου πάντες.
Μέρος τρίτο
Οι άγιοι άγγελοι και οι άνθρωποι εκ Θεού γνωρίζουν μέρος από τα απόκρυφα και όσα θέλει ο Θεός να τους αποκαλύψει μέσα από την ασύλληπτη μεγαλοφυΐα της αγάπης Του.
Εύχομαι αυτοί οι λόγοι μου να συμβάλουν στην χαρά της καρδιάς κάθε αναγνώστη μου. Ευχαριστώ όλους όσους μελέτησαν και ασκούνται στους λόγους του έργου μου, Αέναον φυσικός στο φως. Παρακαλώ όσους το μελετούν να αποκτούν λεπτό χαρακτήρα και να θυμούνται πάντα πως το βιβλίο αυτό ανήκει σε κάθε καρδιά που θα το αγαπήσει και θα κάνει τους λόγους του πράξη ζωής, κατά την δύναμη που μπορεί την κάθε στιγμή της ζωής. Ευχαριστώ όλους σας.
Παναγόπουλος Ι. Παναγιώτης
Συγγραφέας - Εκδότης
Απάντηση: Αγαπημένε και ιερέ μου φίλε, για την απάντηση που απαιτείται στο ερώτημα που μου έθεσες, δεν αρκούν τα τυχόν προσωπικά μας βιώματα, αλλά είναι απαραίτητη η διδασκαλία της Αγίας Γραφής για τον προβληματισμό/ερώτηση που μας απασχολεί, ώστε η απάντησή μας να έχει πνευματικό περιεχόμενο (εφαρμοσμένο στην ανθρώπινη ιστορία) και να μην είναι μόνον μια προσωπική άποψη ή πίστη ή και μια τυφλή αποδοχή, έστω κι αν προέρχεται από ευσέβεια.
Με ρωτάς: ο Θεός έχει πρόγνωση των ελεύθερων αποφάσεων των πλασμάτων του; Ναι και ναι.
Με ρωτάς: Ή γνωρίζει πολλές φορές και την πιθανή έκβαση των ελεύθερων αποφάσεών τους; Ναι και ναι.
Με ρωτάς: Ή υπάρχει η αλάνθαστη σιγουριά στην πρόγνωση μιας απόφασης που εξαρτάται από την ελεύθερη βούληση; Ναι και ναι.
Από την αρχή της Αγίας Γραφής (της Παλαιάς Διαθήκης) παρουσιάζεται ο Θεός να προλέγει πολλά γεγονότα από εκείνα που θα γίνουν στο μέλλον με αλάνθαστη ακρίβεια. Όλα αυτά τα γεγονότα που προλέγει ο Θεός βρίσκονται στην εξουσία των ανθρώπων. Δηλαδή, στο πώς θα χρησιμοποιήσουν την ελεύθερη θέλησή τους. Στην συνέχεια της ιστορίας διαπιστώνουμε την πραγμάτωση όσων ο Θεός είπε.
Μέρος πρώτο
(Γένεσις 2, 14) Τότε είπε ο Θεός στο φίδι., «έχθρα θα βάλω ανάμεσα σ’ εσένα και στη γυναίκα, κι ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της. Εκείνος ( ο Χριστός) θα σου συντρίψει το κεφάλι κι εσύ ( ο διάβολος) θα του πληγώσεις τη φτέρνα». Τέλεια πραγμάτωση αυτού του Λόγου με την διδασκαλία, την ζωή και την ανάσταση του Χριστού.
Ο Θεός προλέγει στον Νώε για τον κατακλυσμό. Ο Νώε ετοιμάζει την κιβωτό και ο τότε λαός πίνει και μεθά και κοροϊδεύει τον άνθρωπο της αρετής. Ο κατακλυσμός έγινε.
Ο Θεός μιλά στον Αβραάμ και συνάπτει μαζί του διαθήκη. Ο Αβραάμ πέθανε σε βαθειά γεράματα. Ο Θεός κρατά αιώνια τους Λόγους του. Πλήθη πιστών ακολουθούν τα βήματα του Αβραάμ.
Ο Θεός μιλά σε πολλούς προφήτες του και όσα λέει, γίνονται γεγονότα ζωής σε αυτούς και στις επόμενες γενιές, παρά το ελεύθερο της θέλησης που ασφαλώς απολάμβαναν.
Ο Θεός αποκαλύπτει στη Ρεβέκκα σχετικά με τα παιδιά που επρόκειτο να γεννήσει: πως ο μεγαλύτερος θα γίνει δούλος στο μικρότερο. Αδιανόητο αυτό για την τότε νοοτροπία. Και όμως, έτσι έγινε. Και αυτά όλα ο Θεός τα είπε, ενώ ακόμα τα μωρά δεν είχαν γεννηθεί, ούτε είχαν κάνει καλό ή κακό, ούτε είχαν κάνει χρήση της ελεύθερης θέλησής τους.
Ο Θεός αποκαλύπτει μέσα από την ιστορία του Ιωσήφ και των αδελφών του την ακρίβεια των μελλοντικών γεγονότων τόσο δυνατά που μόνο δέος αφήνει στο νου του ανθρώπου που μελετά το ερώτημά μας.
Ο Θεός αποκαλύπτει μέσα από την ιστορία του Μωυσή τα θαύματα που ζει ο λάτρης της ψυχής του ανθρώπου που ακολουθεί το Πνεύμα. Όλα όσα ο Θεός λέει στον Μωυσή έτσι γίνονται, παρότι οι άνθρωποι έκαναν ελεύθερη χρήση της θέλησής τους.
Η ιστορία του Ιησού του Ναυή, των Βασιλέων, των προφητών και όλης της βίβλου μας παρουσιάζει τον Θεό να προλέγει με αλάνθαστη ακρίβεια όσα θα γίνουν στους αιώνες, παρά το ελεύθερο των ανθρώπων.
Μάλιστα, πολλές φορές προλέγονται αυτά με σκοπό οι άνθρωποι ακούγοντάς τα να μην τα πράξουν κι έτσι να προστατευτούν. Η ιστορία βεβαιώνει πως έγιναν όπως ο Θεός είπε.
Μέσα σε αυτά τα βιβλικά διδάγματα υπάρχουν πλήθος υπέροχων διδαγμάτων. Ένα από αυτά είναι πως μόνον και μόνον ο Θεός έχει την τέλεια γνώση την φωτίζουσα πάντα νουν.
Καινή διαθήκη
Ο Θεός φανέρωσε πριν αιώνες και οι άνθρωποι τα έκαναν πράξη ελεύθερα και θεληματικά.
Στην ζωή του Χριστού πραγματώνονται όλες οι προφητείες των προφητών.
Ο Χριστός προλέγει στους μαθητές του αυτά που θα γίνουν και γίνονται.
Στο ερώτημά μας απαντά ο απόστολος Ιωάννης (12,16) Ταύτα δε ουκ έγνωσαν οι μαθηταί αυτού το πρώτον, αλλ’ ότε εδοξάσθη ο Ιησούς, τότε εμνήσθησαν ότι ταύτα ην μεν επ’ αυτώ γεγραμμένα, και ταύτα εποίησαν αυτώ.
Μετάφρ. Αυτά δεν τα κατάλαβαν οι μαθητές του από την αρχή. Όταν όμως ο Ιησούς ανυψώθηκε στην θεία δόξα, τότε τα θυμήθηκαν. Ό,τι είχε γράψει για εκείνον η Γραφή, αυτά και του έκαναν.
Γεννάται το ερώτημα: Ποια είναι αυτά που δεν κατάλαβαν οι μαθητές από την αρχή και μετά θυμήθηκαν ότι ήταν γραμμένα στην Γραφή για τα οποία μας βεβαιώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης ότι αυτά του τα έκαναν;
Επίσης άξιο απορίας είναι: ποιοι είναι αυτοί που του τα έκαναν αυτά;
Αυτά είναι…
Αυτά είναι: ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε.
Οι μαθητές του κρύφτηκαν από τον φόβο των Ιουδαίων. Έκαναν αυτό που ήθελαν.
Ο Πέτρος τον αρνήθηκε, με όρκους, δεν γνώριζε, είπε, καθόλου τον άνθρωπο. Ήθελε να σώσει τη ζωή του. Έκανε αυτό που ήθελε.
Ο Ιούδας ήθελε τα χρήματα. Όσο κι αν προσπάθησε ο Ιησούς να τον φέρει στην αγάπη, αυτός ακολούθησε τον δρόμο που επέλεξε. Τον πούλησε παίρνοντας τα συμφωνηθέντα. Έκανε αυτό που ήθελε.
Οι αρχιερείς ήθελαν να πιάσουν τον Ιησού για να τον καταδικάσουν. Δεν τους ενδιέφερε ή αλήθεια, ούτε τα υψηλά νοήματα που ο Ιησούς δίδασκε. Ήταν ενοχλημένοι γιατί τον ακολουθούσε ο κόσμος και τον θαύμαζε για τις διδασκαλίες του και τα έργα του. Έκαναν αυτό που ήθελαν.
Ο αρχιερέας, δικάζει τον Ιησού νύχτα, κατά τραγική παράβαση της δικαστικής του αρμοδιότητας. ( Από αρχαιοτάτων χρόνων στην ανθρώπινη ιστορία απαγορεύονται οι δίκες τη νύχτα). Γράφει η γραφή, εφοβούντο γαρ τον κόσμο. Τον δικάζει νύχτα για να μην έχει υπεράσπιση από τον κόσμο που τον αγαπούσε, που τον ακολουθούσε. Έκανε αυτό που ήθελε.
Οι ψευδομάρτυρες είπαν εναντίον του Χριστού ό,τι τους είχαν πει να πούνε. Αυτό ήθελαν, αυτό έκαναν.
Ο αρχιερέας ορκίζει τον Χριστό, αν είναι ο υιός του Ζώντος Θεού, αλλά δεν δέχεται τον όρκο Του σαν αληθινό, χωρίς όμως να μπορεί να αποδείξει πως είναι ψεύτικος. Βέβαια, ο αρχιερέας έψαχνε μια αφορμή να τον καταδικάσει. Έκανε αυτό που ήθελε.
Ένας φρουρός που ήταν κοντά στον Ιησού, τον σκαμπίλισε γιατί αυτός έκρινε πως ο Ιησούς μίλησε άπρεπα στον αρχιερέα. Όταν όμως ρωτήθηκε από τον Χριστό ποιο το κακό που είπα και με δέρνεις; Αυτός δεν ήξερε να απαντήσει. Κοίτα επίπεδο ανθρώπου που χτυπά χωρίς να ξέρει γιατί. Όμως έκανε αυτό που ήθελε.
Ο Πιλάτος γνώριζε πως από τον φθόνο τους οι Ιουδαίοι παρέδωσαν τον Ιησού σε αυτόν για να τον δικάσει και έτσι να τον βγάλουν από την μέση. Ο Πιλάτος γνώριζε πως οι Ιουδαίοι ήθελαν να τους εξυπηρετήσει τα “θέλω τους”. Ήταν οργισμένοι με τον Χριστό γιατί δεν υπέτασσε την δύναμή Του στην εξουσία τους και στα σχέδιά τους. Έτσι έκαναν αυτό που ήθελαν, τον παρέδωσαν.
Ο δικαστής Πιλάτος διαμαρτύρεται στους Ιουδαίους, μου φέρατε έναν αθώο να τον δικάσω, αλλά δεν βρήκα σε αυτόν, τίποτε άξιο καταδίκης. Κι όμως, δεν αφήνει τον Ιησού ελεύθερο όπως όφειλε να κάνει. Ασφαλώς έχει τον λόγο του και φέρεται έτσι. Ο Πιλάτος γνωρίζει πως κινδυνεύει η θεσούλα του. Γι αυτό και κάνει αυτό που θέλει. Κρατάει έναν αθώο στα χέρια του παράνομα.
Ο Πιλάτος παρακαλεί τον Χριστό, πες κάτι να σωθείς τον προτρέπει, γιατί εγώ έχω εξουσία να σε σταυρώσω, όπως έχω εξουσία να σε αφήσω. Άρα, ο Πιλάτος είχε επίγνωση της δικαστικής του εξουσίας και χωρίς να το αντιληφθεί, ομολογεί την ενοχή του. Αφού σαν δικαστής είχε υποχρέωση να αφήσει ελεύθερο τον αθώο και όχι κατά χάρη, όπως προσπάθησε. Έκανε αυτό που ήθελε.
Ο Χριστός απάντησε στον Πιλάτο: η ενοχή σου μένει γιατί γνωρίζεις την δικαστική σου εξουσία, αλλά δεν τολμάς να την εφαρμόσεις, όπως οφείλεις. Όμως μεγαλύτερη αμαρτία από εσένα έχουν αυτοί που με παρέδωσαν σε εσένα γιατί ξέρουν το άδικό τους και εκείνοι και εσύ κάνετε αυτό που θέλετε χωρίς να σας ενδιαφέρει η αλήθεια.
Ο Πιλάτος γνωρίζει την ενοχή του πολύ καλά, ίσως καλύτερα και από τον χρηστό άνθρωπο όπως τον νομίζει, ξέρει και τι τον εμποδίζει να εφαρμόσει το δίκαιο. Είναι ο φόβος μην χάσει την θεσούλα του δυσαρεστώντας τους Ιουδαίους. Τους Ιουδαίους ο Πιλάτος δεν τους χώνευε καθόλου, έλα όμως που έτριζε η δικαστική του θέση αν τους δυσαρεστούσε. Εν τέλει είσαι βασιλιάς; ρωτά τον Χριστό ο Πιλάτος. Ναι είμαι ο βασιλιάς της αλήθειας και γι αυτό γεννήθηκα” του λέει ο Χριστός. Ο Πιλάτος ξέρει πως για την ανθρώπινη περίσταση που δικάζει, ο Χριστός είναι πράγματι ο βασιλιάς της αλήθειας, όπως άλλωστε ο ίδιος έχει ομολογήσει την αθωότητά του. Τα θρησκευτικά μίση των Ιουδαίων δεν τον ενδιέφεραν καθόλου, ούτε ήταν αρμόδιος να δικάσει τέτοια θέματα, αφού γι αυτά κανόνιζαν οι θρησκευτικές αρχές των ιουδαίων. Δεν υπήρξαν, όπως και ο Χριστός του είπε, στρατεύματα να τον υπερασπιστούν. Δεν μπορείς να κατηγορείς κάποιον πως κάνει πόλεμο επίγειο, χωρίς στρατό. Καταλαβαίνει πως ο Χριστός τού δείχνει τον δρόμο να ξεσκεπάσει τα ψέματα των Ιουδαίων ρωτώντας τους που είναι τα στρατεύματα αυτού που διεκδικεί να γίνει βασιλιάς και που έχει κάνει μάχες είτε κερδίζοντάς τες είτε χάνοντάς τες. Μια τέτοια ερώτηση στους Ιουδαίους θα φανέρωνε πως ο Πιλάτος δεν επιθυμεί να τους κάνει την χάρη. Γι’ αυτό και δεν κάνει αυτή την ερώτηση, ώστε να μην τους δυσαρεστήσει. Ο Πιλάτος κάνει αυτό που θέλει. Ξέρει πως οφείλει να αφήσει το Ιησού ελεύθερο, αλλά δεν το κάνει, κάνοντας αυτό που αυτός θέλει.
Μέσα σε όλα εκείνα που ο Χριστός είπε στον Πιλάτο, μίλησε και για την πνευματική διάσταση της αλήθειας και ισχυρίστηκε πως είναι ο βασιλιάς της πνευματικής αλήθειας. Ο Πιλάτος καταλαβαίνει πως η καρδιά του είναι γυμνή εμπρός στον Χριστό, αφού με όσα ο Χριστός του λέει γυμνώνεται η αληθινή θέληση του δικαστή Πιλάτου. Και τι είναι αλήθεια, απαντά ο Πιλάτος. Μέσα σε αυτό που λέει βρίσκονται πλήθος σκέψεων. Ο καθένας έχει μέσα του την δική του αλήθεια. Άλλη η αλήθεια του πιστού, άλλη η αλήθεια του άπιστου. Άλλη η αλήθεια του κλέφτη, άλλη η αλήθεια του τίμιου. Άλλη η αλήθεια του φτωχού, άλλη η αλήθεια του πλούσιου. Άλλη η αλήθεια του μωρού, άλλη του νέου, άλλη του υπέργηρου. Άλλη η αλήθεια του ανόητου, άλλη η αλήθεια του σοφού. Ο Πιλάτος αυτά εννοεί λέγοντας “τι είναι η αλήθεια;”. Είναι σαν να λέει: δεν βαριέσαι, ποιος βρήκε και ποιος κατανόησε την αληθινή αλήθεια, αφού όλοι έχουμε την δική μας αλήθεια. Εκείνη την στιγμή η αλήθεια του Πιλάτου ήταν να κρατήσει την δικαστική του θέση, να ευχαριστήσει τους Ιουδαίους -έστω κι αν δεν τους χώνευε- παρότι γνώριζε το άδικό τους. Γι’ αυτό, όταν οι Ιουδαίοι τον απειλούν πως δεν είναι φίλος του Καίσαρα, αμέσως τους παραδίδει τον Χριστό για σταύρωση. Σώζοντας την θεσούλα του. Αυτή ήταν η δική του θέληση, αυτή ήταν η δική του αλήθεια και να πάει να πνιγεί η αλήθεια του καθενός, έστω κι αν λέει πως είναι ο βασιλιάς της πνευματική αλήθειας. Να πάει να πνιγεί η δικαστική εντιμότητα που τον έφερε σε τόσο δύσκολη θέση. Έκανε αυτό που ήθελε.
Η γυναίκα του Πιλάτου γνωρίζοντας τον φόβο του και πως το πρώτο που τον ενδιέφερε ήταν ο εαυτούλης του, του στέλνει μήνυμα λέγοντάς του: πρόσεχε τι θα κάνεις με εκείνον τον αθώο, πολλά πέρασα στον ύπνο μου γι’ αυτόν. Ο Πιλάτος, άτολμος να εφαρμόσει δικαιοσύνη, έλαβε ελεύθερα την απόφασή του. Άσε την γυναίκα να λέει ότι θέλει, σκέφτηκε στον εαυτό του. Πάρτε τον, τους είπε και σταυρώστε τον. Έκανε αυτό που ήθελε.
Ο Ηρώδης όταν έλαβε τον Ιησού από τον Πιλάτο, χάρηκε πολύ γιατί ήθελε να δει τον Ιησού, μάλιστα ήλπιζε να δει και κανένα θαύμα. Ο Χριστός όμως δεν του απάντησε σε τίποτε. Ο Ηρώδης δεν καταδίκασε τον Χριστό σαν αθώο που τον βρήκε, αλλά τον εξευτέλισε και τον έντυσε με βασιλική μεγαλοπρεπή στολή. Σε έναν αθώο απαγορεύεται να επιβάλεις τιμωρίες. Ο Ηρώδης έκανε όσα ήθελε. Μετά έστειλε τον Ιησού πίσω στον Πιλάτο. Δεν ήθελε να πάρει την ευθύνη της καταδίκης ενός αθώου. Έκανε όσα ήθελε.
Οι αρχιερείς έπεισαν τον κόσμο να φωνάζει στον Πιλάτο χάρισέ μας τον Βαραββά και σταύρωσον Αυτόν. Έκαναν αυτό που ήθελαν.
Ο κόσμος φώναζε ότι του είχαν πει και απαιτούσε, χάρισέ μας το Βαραββά, το Βαραββά και για τον Ιησού έλεγαν, σταύρωσον αυτόν. Έκαναν αυτό που ήθελαν.
Οι στρατιώτες τον μαστίγωσαν, του έβαλαν αγκάθινο στεφάνι, τον χτύπαγαν στο κεφάλι με το καλάμι, τον ράπιζαν και του ζητούσαν εμπαικτικά να προφητεύσει, να βρει ποιος τον χτύπησε. Έκαναν πολύ περισσότερα βασανιστήρια από αυτά που τους υποχρέωνε η θέση τους. Έκαναν αυτά που ήθελαν.
Οι δυο κακούργοι που ήταν και αυτοί σταυρωμένοι δίπλα από τον σταυρό του χριστού, τον βλασφημούσαν και οι δύο. Μάλιστα ο ένας, ξεπερνώντας κάθε όριο, του πρότεινε να πράξει το κακό λέγοντάς του : Εάν εσύ είσαι ο Μεσσίας, σώσε τον εαυτό σου και εμάς. Δηλαδή του προτείνει, εάν έχεις Θεού δύναμη σκότωσέ τους όλους, κάψε τους, αφάνισέ τους και σώσε και εμάς. Του δείχνει τον δρόμο να χρησιμοποιήσει την θεία δύναμη με εκδικητική ενέργεια, να σκοτώσει ανθρώπους που ήταν αθώοι. Αυτοί, οι στρατιώτες εκτελούσαν εντολές. Και να θέσει την Θεία ενέργεια στην υπηρεσία του κακού, σώζοντάς τους. Σώζοντας κακούργους, οντότητες νεκρές, που καμιά αλλαγή προς το καλό δεν αισθάνονταν, ακόμα και μπροστά στην στιγμή του θανάτου τους.
Ο ένας κακούργος συνήλθε μέσα σε μια στιγμή, που για αυτόν η στιγμή αυτή, έφερνε δώρο της την χαρά της αιώνιας ζωής. Συνήλθε όταν άκουσε τον Χριστό να λέει: Πατέρα άφησε αυτούς, δεν ξέρουν τι κάνουν. Τότε η ύπαρξη του ανθρώπου αυτού μέσα στην κακότητά της, συγκλονίστηκε, βλέποντας, κατανοώντας την δόξα και το μεγαλείο της ψυχής του Χριστού. Επιτιμά τον άλλον κακούργο, που στο πρόσωπό του τώρα είναι ο πρώην εαυτός του και στρέφεται στον Χριστό φωνάζοντας το περίφημο: θυμήσου με Κύριε στην βασιλεία Σου. Δηλαδή, θυμήσου με στην αγάπη σου, στο Πνεύμα σου, στην θεϊκή καλοσύνη σου, στο Ουράνιο μεγαλείο που αντίκρισαν τα μάτια μου. Αυτή η φωνή-προσευχή του ληστή προς τον Χριστό πάνω από τον σταυρό, από εκείνη τη στιγμή, γίνεται η παγκόσμια κραυγή προσευχής κάθε μετανοημένης λογικής, κάθε μετανοημένης ύπαρξης, κάθε τραυματισμένου πλάσματος που συναισθάνθηκε πως μόλυνε την θεϊκή του σφραγίδα και πέθανε μέσα στην μικρότητα της κακίας, της μισανθρωπιάς, του τραγικού ατομισμού. Αυτή η φωνή-προσευχή του ληστή προς τον Χριστό, πάνω από τον σταυρό, έχει τόση δύναμη, τόσο κύρος, που από εκείνη τη στιγμή, γίνεται η παγκόσμια κραυγή προσευχής κάθε μετανοημένου πλάσματος και είναι η δόξα της ψυχής που λυτρωμένη μέσα από αυτούς τους λόγους, στρέφεται προς τον Θεό και ατενίζει ξανά την δόξα της αληθινής αγάπης. Οι κακούργοι ελεύθερα πήρα την θέση τους απέναντι στη Ζωή. Έκαναν αυτό που ήθελαν.
Οι στρατιώτες συμφώνησαν και μοιράστηκαν τα ρούχα Του τραβώντας κλήρο. Έκαναν αυτό που ήθελαν.
Οι περαστικοί κουνούσαν ειρωνικά το κεφάλι τους και έβριζαν λέγοντας: Εσύ που θα γκρέμιζες τον ναό και θα τον ξανάχτιζες, σώσε τον εαυτό σου. Έλεγαν και έκαναν αυτό που ήθελαν.
Οι άρχοντες του λαού βλέποντάς τον κρεμασμένο στο σταυρό τον κορόιδευαν και έλεγαν: Άλλους έσωσε, ας σώσει τώρα τον εαυτό του, αν αυτός είναι ο Μεσσίας, ο εκλεκτός του Θεού. Έλεγαν και έκαναν αυτό που ήθελαν.
Οι αρχιερείς μαζί με τους γραμματείς, τους πρεσβυτέρους και τους Φαρισαίους τον περιπαίζανε κι έλεγαν: Άλλους έσωσε· τον εαυτό του δεν μπορεί να σώσει. Αν είναι ο βασιλιάς του Ισραήλ, ας κατεβεί από το σταυρό και θα πιστέψουμε σε αυτόν. Έλεγαν και έκαναν αυτό που ήθελαν.
Κατά εντολή Πιλάτου γράφτηκε επιγραφή η οποία κρεμάστηκε πάνω στο σταυρό του Ιησού σε τρεις γλώσσες και έγραφε: Αυτός είναι ο Βασιλιάς των Ιουδαίων. Γράφτηκε αυτό που ο Πιλάτος ήθελε.
Ο εκατόνταρχος(Ρωμαίος αξιωματικός) βλέποντας τον τρόπο που ο Χριστός παρέδωσε το πνεύμα του στον Πατέρα, αναφώνησε δοξάζοντας τον Θεό: Πραγματικά αυτός ο άνθρωπος ήταν αθώος. Φώναξε αυτό που ήθελε.
Ο στρατιώτης τρύπησε την πλευρά του νεκρού Ιησού με την λόγχη, παρότι είχε άλλη εντολή. Έκρινε να κάνει αυτό και έκανε αυτό που ήθελε.
Ο Ιούδας επιστρέφει στο Ναό τα χρήματα που έλαβε για την προδοσία και μετά πήγε και κρεμάστηκε. Μόνος του έκρινε κι έκανε αυτό που ήθελε. Αυτό το κρέμασμα είναι το μεγαλύτερο έγκλημα του Ιούδα (από την προδοσία, από τις κλοπές του ταμείου των φτωχών, από την τραγικότητα του χαρακτήρα του ο οποίος έμενε θεληματικά ασμίλευτος και ασυγκίνητος εμπρός στο μεγαλείο του Διδασκάλου) και αντί να μετανοήσει και να ζητήσει από τον Χριστό την συγχώρεση της αμαρτίας του, έκανε την μετάνοιά του όργανο φονικό, αντί να κάνει την μετάνοιά του όργανο ζωής, τιμώντας έτσι την διδασκαλία του Χριστού που τόσα χρόνια είχε απολαύσει από κοντά. Μόνος του έκρινε κι έκανε αυτό που ήθελε.
Οι ιερείς που έλαβαν τα χρήματα από τον Ιούδα τού είπαν: Δεν μας νοιάζει καθόλου για τις δικές σου αμαρτίες, εσύ είσαι ένοχος, το κρίμα πάνω σου. Ω! τι τραγική σκληρότητα κρύβουν συχνά τα ανθρώπινα πλάσματα. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν ιερείς που προσεύχονταν για την ψυχή και την καλλιέργεια των συνανθρώπων τους; Αυτοί οι άνθρωποι ήταν ιερείς που όφειλαν μέσα από την καθαρότητά τους, μέσα από την αγάπη τους για τον συνάνθρωπο, να εισέρχονται στο ιερό μέρος της παγκόσμιας ψυχής και να δέονται υπέρ όλων των όντων. Πως όμως να εισέλθουν οι άνθρωποι αυτοί στο ιερό μέρος της παγκόσμιας ψυχής, αφού με όσα λένε στον τραυματισμένο Ιούδα αποκαλύπτουν την κακή ποιότητα της οντολογικής τους ύπαρξης.(μιλώ για αυτό στο βιβλίο Αέναον φυσικός στο φως, τρίτο επίπεδο προσευχής). Οι ιερείς αυτοί, μετά, πήραν τα χρήματα της προδοσίας και είπαν: δεν πρέπει αυτά τα χρήματα να τα βάλουμε στον Ναό γιατί στάζουν αίμα αθώου. Ω! η τραγικότητα στο μεγαλείο της. Οι ίδιοι είχαν βγάλει τα χρήματα από τον Ναό και με αυτά τάισαν την απληστία του Ιούδα και εξαγόρασαν την προδοσία του. Αυτό δεν βεβήλωσε τον ναό τους. Η σκληρότητα με την οποία απαντήσανε στον Ιούδα, η οποία μαρτυρά την άρρωστη καρδιά τους, ούτε αυτή βεβήλωνε τον ναό τους. Τέλος, αποφάσισαν να αγοράσουν ένα χωράφι για την ταφή των ξένων που πέθαιναν στην πόλη τους. Απάντησαν και αποφάσισαν αυτό που ήθελαν.
Πιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα των όσων είπαμε; Ο καθένας έκανε ελεύθερα αυτό που ήθελε. Όλα αυτά, είναι εκείνα που οι μαθητές του Ιησού δεν τα είχαν καταλάβει από την αρχή, για τα οποία μας βεβαιώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, πως ο καθένας, ενεργώντας ελεύθερα, έκανε στον Ιησού. Αυτά όμως, που ελεύθερα οι άνθρωποι έπραξαν στον Ιησού, αιώνες πριν, η Αγία γραφή τα είχε προφητεύσει, πως αυτά και άλλα πολλά που εδώ δεν τα αναφέρουμε, θα έκαναν οι άνθρωποι στον Σωτήρα τους. Και το μεγάλο θαύμα είναι, πως από τους ανθρώπους που έκαναν στον Ιησού όλα αυτά, οι περισσότεροι ήταν γνώστες των λόγων της Αγίας Γραφής και χωρίς εκείνη την στιγμή να το συνειδητοποιούν, πράττοντας ο καθένας ό,τι ήθελε, πήραν πλήρη πραγμάτωση στην ζωή του Ιησού όλες οι προφητείες που αναφέρονταν στον αναμενόμενο Μεσσία.
Ιερέ μου φίλε θεωρώ πως όσα είπαμε αρκούν και απαντούν στο ερώτημά σου. Μόνον ο Θεός γνωρίζει με αλάνθαστη ακρίβεια όσα πρόκειται να γίνουν, ήδη σαν να έχουν γίνει.
Μέρος δεύτερο.
Μόνον ο Θεός ξέρει τα απόκρυφα κάθε καρδιάς. Μόνον ο Θεός ξέρει όλου τους λεπτούς λόγους των υπάρξεων όλων των όντων, ορατών και αοράτων. Μόνον ο Θεός βλέπει τις πύρινες φλόγες των ψυχών πέρα από εκεί που σταματά η όραση όλων των όντων, όλων των διαστάσεων, όλων των δυνάμεων, η πνοή του σύμπαντος κόσμου, σε παρόν, παρελθόν και μέλλον. Μόνον ο Θεός, ο Λόγος εκείνος που δημιούργησε τους οκτώ κύκλους ζωής(τις οκτώ μέρες) έχει την αιώνια ζωή και το όνομα αυτού Αρχή κάθε αρχής. Αυτός είναι ο Χριστός που πάνω από τον σταυρό φώναξε και φωνάζει: ελάτε κοντά μου πάντες.
Μέρος τρίτο
Οι άγιοι άγγελοι και οι άνθρωποι εκ Θεού γνωρίζουν μέρος από τα απόκρυφα και όσα θέλει ο Θεός να τους αποκαλύψει μέσα από την ασύλληπτη μεγαλοφυΐα της αγάπης Του.
Εύχομαι αυτοί οι λόγοι μου να συμβάλουν στην χαρά της καρδιάς κάθε αναγνώστη μου. Ευχαριστώ όλους όσους μελέτησαν και ασκούνται στους λόγους του έργου μου, Αέναον φυσικός στο φως. Παρακαλώ όσους το μελετούν να αποκτούν λεπτό χαρακτήρα και να θυμούνται πάντα πως το βιβλίο αυτό ανήκει σε κάθε καρδιά που θα το αγαπήσει και θα κάνει τους λόγους του πράξη ζωής, κατά την δύναμη που μπορεί την κάθε στιγμή της ζωής. Ευχαριστώ όλους σας.
Παναγόπουλος Ι. Παναγιώτης
Συγγραφέας - Εκδότης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου