Πώς πρέπει οι γονείς να διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους

ΙΕΡΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΣΟΥ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΥΠΟΒΑΛΛΩ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΤΥΧΩ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ ΣΑΣ. 1] ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΧΡΗΣΤΑ ΑΤΟΜΑ, ΠΟΥ ΘΑ ΩΦΕΛΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤ’ ΕΠΕΚΤΑΣΙΝ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ; ΕΧΕΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ.

Από το χρήστη ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Καλέ μου και ιερέ μου φίλε, ευχαριστώ για το ερώτημα που μου υπέβαλες, το οποίο είναι μεγάλης σπουδαιότητας για κάθε εποχή, (και με τιμά που για τόσο σοβαρό θέμα ζητάς την γνώμη μου), αλλά και πολύ επίκαιρο αφού βρίσκεται στους ποιο υψηλούς προβληματισμούς του σύγχρονου και σκεπτόμενου ανθρώπου.

Οι γονείς πάντα γνώριζαν να προσφέρουν και να κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Είναι η έμφυτη σοφία του Θεού από την καρδιά τους που τους υπαγορεύει να κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους και ακόμα παραπάνω από αυτό που μπορούν.

Όταν ο Χριστός δίδασκε στα πλήθη την πνευματική σοφία, οι άνθρωποι διαμαρτυρήθηκαν και είπαν: μα είναι πολύ δύσκολο να γίνουμε σοφοί. Ο Χριστός τους απάντησε: Πω, πω τι ψεύτες που είσαστε. Όταν το παιδί σας, σας ζητάει ψωμί, του δίνετε να φάει φίδι; Ή όταν σας ζητάει αυγό, του δίνετε πέτρες που μοιάζουν σαν αυγό; Υποκριτές, είστε σοφοί μέχρι το εγώ σας. Αλλά την σοφία σας την περιορίζετε μέχρι τον εαυτό σας, τα παιδιά σας, τους συγγενείς σας, τα κράτη σας και ενώ εγώ σας διδάσκω να είστε σοφοί για όλους, σε όλους, για πάντα, εσείς κάνετε τον κουτό.

Ωστόσο παραμένει αυτός ο προβληματισμός στους γονείς της εποχής μας, οι οποίοι μέσα στην αβεβαιότητα που επικρατεί σχεδόν παγκόσμια, προβληματίζονται τι να συμβουλέψουν και τι καλύτερο να προσφέρουν στα παιδιά τους.

Φίλε μου μέσα στην ερώτησή σου βρίσκεται και το θεμέλιο της σωστής απάντησης, λες: με ποιο τρόπο πρέπει οι γονείς να διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους, ώστε να γίνουν χρηστά άτομα, που θα ωφελήσουν τον εαυτό τους και κατ’ επέκταση τον παγκόσμιο άνθρωπο;

Να μάθουν τα παιδιά πως η βάση της ευτυχισμένης ζωής είναι να είμαστε ωφέλιμοι για τους συνανθρώπους μας, διαφορετικά είμαστε αποτυχημένα πλάσματα. Όταν είμαστε ωφέλιμοι για τους συνανθρώπους μας είναι σίγουρο πως η ύπαρξή μας θα είναι γεμάτη χαρά και ζωή.

Να μάθουν τα παιδιά πως η βάση της ευτυχισμένης ζωής είναι να αποκτούμε οντολογική ποιότητα αγάπης. Διαφορετικά, χωρίς ποιότητα αγάπης, είμαστε αποτυχημένα πλάσματα.

Να μάθουν τα παιδιά πως η βάση της ευτυχισμένης ζωής είναι να αγαπούν τη σοφία της ζωής, να αναζητούν σε όλη τους τη ζωή να γίνουν σοφά όντα. Και σοφός είναι μόνον ο άνθρωπος εκείνος που είναι ώριμος στην αγάπη. Διαφορετικά, χωρίς σοφία, χωρίς ποιότητα αγάπης, είμαστε αποτυχημένα και τραυματισμένα πλάσματα, όσο σπουδαίοι κι αν φαντάζουμε στους γύρω μας.
Από την έλλειψη της σοφίας, στην εποχή μας, οι άνθρωποι υποφέρουν μέσα σε βαριά μοναξιά και σε αμέτρητες αρρώστιες και καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες ψυχοφαρμάκων και όλα αυτά παρότι έχουν περίσσια ύλη.

Μάνα που δεν εμφυσά την Αρετή στα παιδιά της και δεν τους κτίζει νου αγάπης για την σοφία της ζωής, την θεωρώ οχιά που κρύβεται στο προσκεφάλι, στο νου των παιδιών που η ίδια γέννησε.
Πατέρας που δεν εμφυσά την Αρετή στα παιδιά του και δεν τους κτίζει νου αγάπης για την σοφία της ζωής, τον θεωρώ εχθρό της ψυχής του παιδιού του.

Στην εποχή μας οι γονείς και η παιδεία που είναι μεγάλος γονέας, φροντίζουν να δίνουν στα παιδιά τους γνώση, ύλη, οράματα, περιουσίες κλπ, αλλά δεν εμφυσούν στα παιδιά τους την προσοχή να αποκτούν νου ώριμο στην αγάπη, λεπτότητα χαρακτήρα, εσωτερικό περιεχόμενο στην καρδιά τους με ποιότητα πνευματικής αρετής, τα οποία είναι ο μόνος αληθινός θησαυρός της ανθρώπινης ύπαρξης για αυτήν την ζωή, αλλά και για την αιωνιότητα της ψυχής. Και τι να την κάνεις την παιδεία, όταν είσαι άνθρωπος τραχύς, εγωπαθητικός, αποξενωμένος από την πνευματική επικοινωνία των συνανθρώπων σου; Και τι να κάνεις τα πλούτη όταν ζεις με μυαλό ψυχρό που στερείται την ευφυΐα της αγάπης; Μόνο πολέμους μπορείς να κάνεις. Και τι να κάνεις τα οράματα όταν οι καρδιές των κυβερνόντων την ανθρωπότητα βλέπουν τους ανθρώπους μόνο σαν νούμερο, σχεδόν χωρίς καμιά αξία και θεωρούν την αγάπη ουτοπία;

Αλλά πώς οι γονείς θα προσφέρουν στα παιδιά τους, όταν οι ίδιοι δεν έχουν σοφία ζωής; Όταν οι ίδιοι κατά κανόνα τα ωθούν στην σκλαβιά της υλικής αντίληψης και στον δεσποτισμό του αφώτιστου πνεύματος;

Καλέ μου φίλε, όλοι μας γνωρίζουμε πως οι περισσότεροι γονείς προσφέρουν τα πάντα στα παιδιά τους και κάνουν πάντα το καλύτερο και θα εξακολουθούν να κάνουν πάντα το καλύτερο, όπως μπορούν, όπως καταλαβαίνουν, όπως διδάχτηκαν… .

Η προσωπική μου γνώμη είναι αυτή:

Διαπιστώνω μέσα από την εμπειρία μου σαν πατέρας και βεβαιώνομαι εμπειρικά για την πνευματική αλήθεια που χρόνια πριν έλεγα πως: στα παιδιά οι γονείς δεν μπορούν να δώσουν τίποτε σπουδαιότερο από το να είναι οι ίδιοι ευτυχισμένοι, (να έχουν ύπαρξη ευχάριστη) αυτό κάνει δυνατά τα παιδιά στο πνεύμα τους και σε όλη την ζωή τους.

Όταν οι γονείς είναι ευτυχισμένοι,( έχουν ύπαρξη ευχάριστη και είναι μεταξύ τους ενθουσιασμένοι ή έστω να μην έχει ντροπιάσει ο ένας τον άλλον ) δεν “χρειάζεται” να δίνουν στα παιδιά τους συμβουλές μεγάλες ούτε και μικρές και τα παιδιά θα προκόβουν σε σοφία και χάρη σε όλους τους τομείς της ζωής και το σημαντικότερο από όλα είναι ότι θα αναπτύξουν τις δυνάμεις της αγάπης σε όλο το ανθρώπινο είναι τους, στην σκέψη, στην θέληση, στην πράξη.
Όταν οι γονείς είναι δυστυχισμένοι, η ύπαρξή τους είναι θλιμμένη ή ζουν σαν συγκάτοικοι, όσες συμβουλές και υλικά πλούτη κι αν προσφέρουν στα παιδιά τους, θα είναι γι αυτά σκύβαλα και βάρος. Κι αν τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν δεν προσέξουν να μεταβάλουν την βιωματική αίσθηση των γονιών τους σε σοφία ή δεν τα καταφέρουν, θα γίνονται πλάσματα μουντά, το πνεύμα τους και όλη η ζωή τους θα φέρει το κακό στίγμα από την ζωή των γονιών.
Καλέ μου φίλε, κανένας δεν μπορεί να είναι σοφός γονέας, εάν και το παιδί δεν ακολουθεί στην σοφία.

Τον καλό πατέρα τον κάνει το καλό παιδί και το καλό παιδί το κάνει ο καλός πατέρας. Εννοείται το ίδιο και στη μάνα.

Φίλε μου, έχοντας μιλήσει μαζί σου, γνωρίζω την βαθειά σου αγάπη για τους νέους μας και την ωραία αγωνία σου για το μέλλον τους μέσα σε αυτόν τον ταραγμένο κόσμο.

Γι αυτό επίτρεψέ μου να πω και προς τα νέα παιδιά και ιδιαίτερα στους έφηβους, μια συμβουλή πολύτιμη και σίγουρη για την ανάπτυξή τους και για την ευτυχία της καρδιάς τους. Συνήθως οι νέοι μας κατηγορούν και παραπονιούνται πως οι γονείς τους δεν έχουν μαζί τους ουσιαστική επικοινωνία. Και όμως, ο μεγάλος πόνος των γονιών είναι πως όσες προσπάθειες κι αν κάνουν για ουσιαστική επικοινωνία με τα παιδιά τους πάει χαμένη, από την αρνητική αντίδραση των παιδιών και από την θεληματική τους άρνηση, ένα πείσμα χωρίς όρια που μέσα του σχεδόν πάντα κρύβει το: δεν καταλαβαίνεις τι σου λέω.
Παρακαλώ τα παιδιά να δείχνουν κατανόηση στους γονείς τους όταν θέλουν να πετύχουν αμοιβαία ουσιαστική επικοινωνία. Κατά κανόνα η ουσιαστική επικοινωνία της καρδιάς είναι πρωτίστως στο χέρι των παιδιών, εκτός από σπανιότατες εξαιρέσεις, στις οποίες ο γονέας πάσχει από διανοητικά προβλήματα.;